Van de website van KNMG

Door Marlies de Rond

Deze column is geschreven op persoonlijke titel.

Onduidelijkheid over artsendiploma of certificaat voor buitenlands gediplomeerde artsen van buiten de EER. NFU en OCW: doe er iets aan. Drempels weg voor buitenlandse artsen.

Voor niet-westerse artsen is het lastig om een opleidingsplaats in een ziekenhuis te bemachtigen, zo  berichtte de Volkskrant (1) op 5 oktober. Een opvallend bericht, wetende dat er een tekort aan allochtone medische specialisten is. Een tekort dat slecht is voor de kwaliteit en de kosten van de zorg. Zeker in de randstad waar veel patiënten een allochtone achtergrond hebben. De beleving van ziekten verschilt nu eenmaal per cultuur. Het helpt dan als de specialist de taal en cultuur van de patiënt begrijpt. Maar de grote meerderheid van specialisten is blank en westers.

Niet alleen in Nederland opgeleide artsen met een allochtone achtergrond ondervinden problemen. Ook artsen van buiten de EER moeten de nodige hindernissen overwinnen. Zij zijn vaak gevlucht uit hun eigen land of willen zich om andere redenen in Nederland vestigen. Deze artsen kunnen vanwege hun ervaringen en culturele achtergrond een waardevolle bijdrage leveren aan de Nederlandse gezondheidszorg.  En het zijn relatief goedkoop opgeleide artsen, omdat zij hun opleiding in het buitenland volgden. Redenen genoeg om de instroom van deze artsen zo soepel mogelijk te laten verlopen. Zou je zeggen.  Maar er zijn nogal wat barrières. Ter illustratie het verhaal van een arts met wie ik regelmatig contact heb.

“Buitenlandse artsen verloren
voor gezondheidszorg”

Dokter X is in 2007 als kennisimmigrant naar Nederland gekomen. In 2010 startte zij met het zogenaamde assessment,  een verplicht examen dat elke buitenlandse arts moet afleggen voordat de arts hier mag werken. Er wordt dan getoetst of de kennis, vaardigheden en houding van de arts op Nederlands niveau zijn.  In januari 2012 kreeg zij tijdens het adviesgesprek met het CBGV (2)  te horen dat zij nog een jaar coschappen moet lopen voordat zij zich kan inschrijven in het BIG register.

In dezelfde periode veranderden de spelregels. Bij inschrijving voor het assessment was aan dokter X een artsdiploma beloofd. In 2011 besloot de NFU (3), op aandringen van het CBGV, om niet langer een artsdiploma maar een certificaat uit te reiken. Dit vanwege Europese regelgeving die bepaalt dat het merendeel van de opleiding gevolgd moet zijn in het land waar het artsdiploma wordt uitgereikt. Dokter X vond dit een oneerlijk besluit. Er was haar toch een artsdiploma beloofd?  Samen met andere benadeelde artsen heeft zij de KNMG gevraagd actie te ondernemen. Op initiatief van de KNMG wordt nu gewerkt aan een overgangsregeling door het Ministerie van OCW (4) en de NFU.

Dokter X, die niet wilde wachten op deze overgangsregeling, besloot zich als student in te schrijven bij medische faculteit Y omdat zij nog een jaar coschappen moest lopen. Maar dat bleek niet te kunnen. Reden: zij kon zich alleen als cursist inschrijven. Maar zij wilde graag als student ingeschreven worden zodat ze recht zou hebben op een artsdiploma. Met een inschrijving als cursist wilde zij daarom niet akkoord gaan.

Negen maanden na haar adviesgesprek wil dokter X graag aan de slag. Maar zij zit thuis te wachten tot zij zich als student mag inschrijven bij de faculteit. Hiermee dreigt een gemotiveerde niet-westerse arts verloren te gaan voor de Nederlandse gezondheidszorg. NFU en OCW: doe er iets aan! Drempels weg voor buitenlandse artsen. 

Marlies de Rond, beleidsadviseur KNMG

Referenties

1. Volkskrant 5 oktober 2012 Tekort allochtone specialisten
2. Commissie Buitenlands Gediplomeerden Volksgezondheid
3. Nederlandse Federatie van Universitair Medische Centra
4. Ministerie van Onderwijs, Cultuur en Wetenschap